Francisco Ximenes de Texada

Fra′ Francisco Ximenes de Texada
	69. Wielki Mistrz Zakonu Maltańskiego
Okres	od 28 stycznia 1773; do 9 listopada 1775
Poprzednik	Manuel Pinto da Fonseca
Następca	Emmanuel de Rohan-Polduc
	Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	1703 ; Aragonia (teraźniejsza Hiszpania)
Data i miejsce śmierci	9 listopada 1775 ; Malta
Miejsce spoczynku	Katedra św. Jana, Valletta
	Multimedia w Wikimedia Commons

Francisco Ximenes de Texada y Eslava – 69. Wielki Mistrz Zakonu Rycerzy Szpitalników Świętego Jana Jerozolimskiego w latach 1773–1775.

Za jego to rządów Zakon zaczął być niepopularny, głównie z powodu wielkich kłopotów finansowych, spowodowanych przez wystawny styl życia poprzednika, Manuela Pinto. Rządy Ximenesa napiętnowane były nieudanym powstaniem księży w roku 1775^[2]^[3].

Podczas rządów Ximenesa dobudowany został skład do Reduty Salina Prawa w Salina, i od tego czasu reduta zaczęła być znana jako Reduta Ximenesa, z racji olbrzymiej tarczy herbowej z herbem Wielkiego Mistrza, znajdującej się ponad wejściem.

Przypisy

↑ Francisco Ximenes de Texada. South African Relief Organisation of the Order of Malta. [dostęp 2014-09-21]. (ang.).
↑ Sandro Sciberras: Maltese History - E. The Decline of the Order of St John In the 18th Century. St Benedict College. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-30)]. (ang.).
↑ FransF. Ciappara FransF., 'A Spy of Marquis Tanucci': Inquisitor Antonio Maria Lante, Melitensia Historica, 2001, s. 209-220 [zarchiwizowane z adresu 2016-04-16] (ang.).

[przypis1-1] Francisco Ximenes de Texada. South African Relief Organisation of the Order of Malta. [dostęp 2014-09-21]. (ang.).

[przypis2-2] Sandro Sciberras: Maltese History - E. The Decline of the Order of St John In the 18th Century. St Benedict College. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-30)]. (ang.).

[przypis3-3] FransF. Ciappara FransF., 'A Spy of Marquis Tanucci': Inquisitor Antonio Maria Lante, Melitensia Historica, 2001, s. 209-220 [zarchiwizowane z adresu 2016-04-16] (ang.).

[1]

[2]

[3]

Kustosze Szpitala	Gérard Tonque (1113–1120) Raymond du Puy (1120–1158/60) Auger de Balben (1158/60–1162/63) Arnaud de Comps (1162–1163) Gilbert de Aissailly (1163–1169/70) Gastone de Murols (ok. 1170–ok. 1172) Gilbert z Syrii (ok. 1172–1177) Roger de Moulins (1177–ok. 1187) Hermangard d’Asp (1188–ok. 1190) Garnier de Naplouse (1189/90–1192) Geoffrey de Donjon (1193–1202) Alfons z Portugalii (1203–1206) Geoffrey le Rat (1206–1207) Guerin de Montaigu (1207–1227/28) Bertrand de Thessy (ok. 1228–1231) Guerin de Montacute (1231–1236) Bertrand de Comps (1236–1239/40) Pierre de Vielle-Bride (1239/40–1242) Guillaume de Chateauneuf (1242–1258) Hugues de Revel (1258–1277) Nicolas Lorgne (1277–1284) Jean de Villiers (1284/85–1293/94) Odon de Pins (1294–1296) Guillaume de Villaret (1296–1305)
Wielcy mistrzowie	Foulques de Villaret (1305–1319) Maurice de Pagnac (nieuznawany, 1317–1319) Helion de Villeneuve (1319–1346) Dieudonné de Gozon (1346–1353) Pierre de Corneillan (1353–1355) Roger de Pins (1355–1365) Raymond Berenger (1365–1374) Robert de Juliac (1374–1376) Jean Fernandez de Heredia (1376–1396) Riccardo Caracciolo (antymistrz, 1383–1395) Philibert de Naillac (1396–1421) Antonio Fluvian de Riviere (1421–1437) Jean de Lastic (1437–1454) Jacques de Milly (1454–1461) Piero Raimondo Zacosta (1461–1467) Giovanni Battista Orsini (1467–1476) Pierre d’Aubusson (1476–1503) Emery d’Amboise (1503–1512) Guy de Blanchefort (1512–1513) Fabrizio del Carretto (1513–1521)
Mistrzowie (od ok. 1623 Wielcy mistrzowie)	Philippe Villiers de L’Isle Adam (1521–1534) Piero de Ponte (1534–1535) Didier de Saint-Jaille (1535–1536) Juan de Homedes (1536–1553) Claude de la Sengle (1553–1557) Jean de la Valette (1557–1568) Pietro del Monte (1568–1572) Jean L’Evesque de la Cassière (1572–1581) Mathurin Romegas (namiestnik, 1577–1581) Mathurin Romegas (antymistrz, 1581) Hugues Loubenx de Verdalle (1581–1595) Martin Garzez (1595–1601) Alof de Wignacourt (1601–1622) Luís Mendes de Vasconcellos (1622–1623) Antoine de Paule (1623–1636) Juan de Lascaris-Castellar (1636–1657) Martin de Redin (1657–1660) Annet de Clermont-Gessant (1660) Raphael Cotoner (1660–1663) Nicolas Cotoner (1663–1680) Gregorio Carafa (1680–1690) Adrien de Wignacourt (1690–1697) Ramon Perellos y Roccaful (1697–1720) Marc’Antonio Zondadari (1720–1722) Antonio Manoel de Vilhena (1722–1736) Ramon Despuig (1736–1741) Manuel Pinto da Fonseca (1741–1773) Francisco Ximenes de Texada (1773–1775) Emmanuel de Rohan-Polduc (1775–1797) Ferdinand von Hompesch zu Bolheim (1797–1799)
Książęta i wielcy mistrzowie	Paweł I (de facto, 1798–1801) Nikołaj Iwanowicz Sałtykow (de facto namiestnik, 1801–1803) Giovanni Battista Tommasi (1803–1805) Innico Maria Guevara-Suardo (namiestnik, 1805–1814) André Di Giovanni (namiestnik, 1814–1821) Antoine Busca (namiestnik, 1821–1834) Carlo Candida (namiestnik, 1834–1845) Philippe di Colloredo-Mels (namiestnik, 1845–1864) Alessandro Borgia (namiestnik, 1865–1871) Giovanni Battista Ceschi a Santa Croce (namiestnik, 1871–1879) Giovanni Battista Ceschi a Santa Croce (1879–1905) Caleazzo von Thun und Hohenstein (1905–1931) Pio Franchi de’ Cavalieri (namiestnik, 1929–1931) Ludovico Chigi della Rovere Albani (1931–1951) Antonio Hercolani Fava Simonetti (namiestnik, 1951–1955) Ernesto Paterno Castello di Carcaci (namiestnik, 1955–1962) Angelo de Mojana di Cologna (1962–1988) Jean Charles Pallavicini (namiestnik, 1988) Andrew Willoughby Ninian Bertie (1988–2008) Giacomo dalla Torre del Tempio di Sanguinetto (namiestnik, 2008) Matthew Festing (2008–2017) Ludwig Hoffmann von Rumerstein (namiestnik, 2017) Giacomo dalla Torre del Tempio di Sanguinetto (namiestnik, 2017–2018) Giacomo dalla Torre del Tempio di Sanguinetto (2018–2020) Ruy Gonçalo do Valle Peixoto de Villas Boas (namiestnik, 2020) Marco Luzzago (namiestnik, 2020–2022) Ruy Gonçalo do Valle Peixoto de Villas Boas (namiestnik, 2022) John T. Dunlap (namiestnik, 2022–2023; od 2023)